Acacia's en Kastanjes van Zeddam

 

Augustus/September 2011: Alles gekapt!

Alle bomen van Kilderseweg en de 's Heerenbergseweg

 

 

(brief geschreven naar de gemeente) Vele voetstappen heb ik in het dorp Zeddam liggen. Lopend boodschappen doen, met de hond s avonds naar de bank, met de fiets boodschappen  doen en ik voelde dat het echt mijn dorp was hoewel ik er niet geboren was.

Helaas ging ik er weg, verhuisde maar bleef nog altijd terugkomen in het dorp, iedere kans pakkend om boodschappen te doen.  Als taxichauffeur flink reclame gemaakt bij gelegenheid en altijd keerde ik met een warm thuisgevoel naar Zeddam. Het was een heerlijk rustig dorpje waarin het leven rustig voortkabbelde.

Mijn thuis!

 Tot eind Augustus / Begin September 2011.

Alle bomen zijn gekapt.

Alle prachtige Acacia’s en Kastanjes.

Bomen waarin zoveel herinneringen aan vast zat. In die acacia keek ik altijd naar de bloesem. Hier leunde ik altijd tegenaan als ik het pad langs de kerkpad nam. Hier lag mijn dode kat. En deze acacia was de blikvanger van het dorp. De kastanjes hadden altijd zo’n mooi blad. Ze zijn nu weg. Allemaal? Waarom?

Waarom is de essentie van het dorp weggehaald. Blijft over de lelijkheid van het dorp. Geen dorp in het groen meer. Met de bomen allemaal omgezaagd is mijn gevoel van Zeddam mijn dorp helemaal weg. Een gevoel van thuis heb ik niet meer. Het is over.

Ik voel me nu ook ontworteld en verdrietig en ontheemd.

 Ik keer niet meer terug naar Zeddam. De reden waarom de groene dorp wordt vernietigd maakt niet veel uit want er zal wel een “mooi” verhaaltje achter zitten. Dat gepraat over het mileu doet er niet meer toe als ik kijk naar de stammen opgestapeld aan de weg en de “rotzooi” ervan. Waren ze ziek? Geloof ik niet. Misschien wel niet zo gezond maar niet ziek. Wordt het riool opengebroken of maakten de wortels de leidingen kapot? Er zijn vele oude en monumentale bomen. Kom ik op de website van de gemeente zie ik daar bomen afgebeeld staan. Wat ironisch.

Prachtige bomen weg die zolang gestaan hebben en het groene hart vormde van Zeddam. Met het verdwijnen van de bomen geen groene Zeddam meer.